İnanmak dedim, başarı dedim, sarıldım kendime. Sevmek dedim, sevilmek dedim, sarıldım öğrencilerime Gitmek dedim, kalmak dedim, başardım sonunda…

Çok güvensiz her taraf. Tekinsiz. Küfrettiğim için mi oldu, ne bu böyle. Çok ters. Çok ters gidiyor her şey. Dayanamıyorum. Dayanamıyorum. Dışarı çıktım. Bu kafede bir şey var herhalde. Dayanmakla uğraşmayı kestim. Lanet kafeden defoldum gittim.

İkizlerin insanoğlunun atası olduğunu anlatan söylenceyi psikolojik terimlere tercüme edecek olursak insan ruhunun ikizleri olan uyanıklık egosu ve rüya egosunun kişisel ve bi-reysel düzlemde insanın kimliğinin atası olduğunu iddia edebiliriz.

Düşmanca bağımlılık ya da düşman bağımlı bir ilişki, taraflardan birinin veya iki tarafın düzenli olarak birbirine karşı düşmanca veya saldırgan davranışlarda bulunduğu bir ilişkidir. Ancak, her iki taraf da birinin diğerine olan bağımlılığı veya karşılıklı bağımlılığı nedeniyle ilişkide kalmayı sürdürür. Hem saldırganlığın hem de karşılıklı bağımlılığın bu dinamiği, bir ilişkide düşmanca bağımlılığa yol açar.

“Şarap sen benim günüm güneşimsin Öyle bir dolsun ki seninle içim Bir bildik görünce beni sokakta Ne o şarap, nereye böyle desin.” Ömer Hayyam, özellikle 19. yüzyılda Oryantalistlerin yeniden keşfederek bütün dünyaya kazandırdığı bir karakter haline gelmiştir. Şiirlerindeki engin ironi ve eleştirel ton, kadim zamanlardan günümüze gelen birer hazine gibi. Özellikle ayyaşlığa ve dinsizliğe övgü dolu şiirlerini kolay okunan Rubai …

Elinin birini  Rodin’in Düşünen Adam’ı gibi çenesine,  öbürünü oturduğu  iskeleye dayamış, ayaklarını iskeleden denize doğru sarkıtmış öylece duruyordu. Aslında kafasından ve kalbinden geçenlere bakılırsa pek de öylesine oturuyormuş gibi değildi. Bildiği herşeyi unutmuş, tanımlayamaz, adını  koyamaz, dolayısıyla da sanki yokmuş gibi hissediyordu. Ne söylese “hata”, ne başına gelirse “aptallık”, ne ters giderse “beceriksizlik”, canı dinlenmek isterse “tembellik”, birilerine yardım etmek …

İki arkadaş konuşuyorlar: Leyla: İnsan olmak  zor zanaat. Öyle kolayca bir gecede İNSAN olunamıyor. Baksana kendindekini ne biliyor, ne bilse gösterebiliyor insan. Tezatlarda sürekli. Işık:    Neden öyle söylüyorsun ki Leyla: Ya için ağlarken güldüğün, hatta kahkaha attığın hiç olmadı mı? Gitmek istediğin , deli gibi koşmak istediğin halde kaldığın; görmek istemediğin halde sevdiğini söylediğin falan? Işık:    Olmuştur ne bileyim …

Diyaloglar, Konuşma sırası ile Kadın Erkek Kadın: En son ne zaman  kahkaha attığımızı hatırlıyor musun? Erkek: Epey bir zaman önceydi sanırım… Kadın: Eskiden ne kadar neşeliydin, yüksek sesle gülerdin, fıkralar anlatırdın, espriler yapardın. Artık sus pus oldun. Sessizleştin. Bir köşede oturup durmadan cep telefonuna bakıyorsun. Lap-topunu açıp saatlerce odanda vakit geçiriyorsun. Sabah erkenden çıkıp gidiyorsun, akşam yorgun argın dönüyorsun. Yüzünü …

Geçenlerde bir çocuğa sordum, ‘Nasıl bu kadar içten kahkahalar atıyorsun? Onları nerede saklıyorsun?’ diye. Bir kahkahayla cevap verdi, Elleriyle gövdesini tutarken ‘İşte burada’ diye fısıldadı kulağıma, Kıkır kıkır gülmeye başladı. Sonra diğer çocukları işaret etti, ‘Dikkatli bak’ dedi, yüzümü tutarak Karşıdaki çocuk kahkahalar attıkça rengarenk balonlar yükseliyordu tepesinden, Diğerinin başını bir gökkuşağı sarıyordu, her kahkahayla dalgalanan, Bir başkasının ağzından çiçekler …

Herkes aynı çukurdaama yalnızdır şimdi.Herkes birini çağırmaktaama kimse duymamaktadır. Haykıra ağlaya duvarlarını yumrukluyor insanlar. Oduvarlar ki hep tiksinilmekte ama tükürülememektedirbenliklerinden ve insanlar inkâr etmektedir bunu, işteonlar o duvarlar her yumrukta biraz daha uzaklaşmaktadır kahkahalarla! İnsanlar şimdi yalnızca bu kahkahaları duymakta.Ağır ağır açılmaktadır duvarları ‘kaderin’ dört bir yanda ve sonsuzadoğru, kollar inatla uzanmakta peşlerinde duvarların dört bir yandave sonsuza doğru. Daha …