Viyana, 3 Ocak 1913
Saygıdeğer Başkan,
Sevgili Doktor,
Derginin editörlerinin yayınladığı genelgelerin (mektubunuzda belirttiğiniz gibi benim genelgelerim değil) Başkan’a gönderilmiş olması gerektiği yönündeki görüşünüzü paylaşıyorum ve bu konudaki ithamlarınızı kendilerine bildireceğim. Derginin son sayısında yer alması yönündeki isteğiniz hem editörler -ki son birkaç gündür onları görmedim- hem de şahsım tarafından dikkate alınacaktır. Her iki öneriniz de yeni yayın organına gösterdiğiniz ilginin bir işareti olarak memnuniyetle karşılanacaktır.
Önceki mektubunuzdaki sadece bir noktaya detaylı bir şekilde cevap verebilirim: Takipçilerime birer hasta gibi davrandığım iddianız kesinlikle doğru değil. Zira Viyana’da bunun tam tersini yapmakla suçlanıyorum. Stekel ve Adler’in hatalı davranışlarından sorumlu tutuluyorum; gerçekte, on yıl kadar önce sonuçlandığından beri Stekel’e analizi hakkında tek bir kelime bile söylemedim ve hiçbir zaman hastam olmayan Adler’le de analiz yapmadım. Onlar hakkında yaptığım analitik açıklamalar başkalarına yönelikti ve çoğunlukla birbirimizle ilişkimizi kestiğimiz zamanlarda yapıldı. – Yapınızı bu temel üzerine inşa ederken, ünlü “Kreuzlingen jestiniz” ile işleri kendiniz için olabildiğince kolaylaştırdınız.
Aksi durumda mektubunuza cevap verilemeyecekti. Bu, kişisel bir konuşmada ele alınması zor ve yazışmada ise tümüyle imkânsız bir durum yaratıyor. Biz analistler arasında bir gelenek vardır; hiçbirimizin kendi nevrozundan utanmasına gerek yok. Ancak anormal davranırken normal olduğunu haykırmaya devam eden biri, hastalığına dair içgörüden yoksun olduğu şüphesine zemin hazırlar. Bu nedenle, kişisel ilişkilerimizi tamamıyla sona erdirmeyi teklif ediyorum. Bununla hiçbir şey kaybetmeyeceğim, çünkü sizinle olan tek duygusal bağım uzun zamandır pamuk ipliğine bağlıydı – bunlar da geçmiş hayal kırıklıklarının kalıcı etkisiydi – ve son zamanlarda Münih’te yaptığınız, bir insanla yakın bir ilişkinin bilimsel özgürlüğünüzü engellediği yönündeki açıklamanız göz önüne alındığında, kazanacağınız pek çok şey var. Bu nedenle diyorum ki, bütün özgürlüğünüzü kullanın ve bana sözüm ona “dostluk nişanesi” göstermeyin. Bir insanın kişisel duygularını kendi çalışma alanının genel çıkarlarına tabi kılması gerektiği konusunda hemfikiriz. Ortak girişimimiz ve bilimsel amaçların takibi söz konusu olduğunda, herhangi bir tarafın doğruluk eksikliğinden şikâyet etmek için hiçbir zaman gerekçeniz bulunmayacak; diyebilirim ki, gelecekte de geçmişte olduğundan daha fazla gerekçe olmayacak. Öte yandan, benim de sizden aynı şeyi beklemeye hakkım var.
İyi dileklerimle,
Saygılarımla, FREUD