Kategori: Blog

Dünyanın her yerinde kabile insanları, rüya egosunun bilinçli kişiliğin içinde, yabancı ve öteki gibi varlığını sürdüren bir ruh olduğuna inanır. Rüyalarda, bayılma ve vecd halinde egonun görünür çiftiyle karşılaşması insan yaşamında ikili bir ilkenin, günlük hayatın görünen egosunun içinde yerleşmiş, bağımsız ve ayrılabilen “ikinci bir ego”nun kabullenilmesine yol açmıştır. Bilinçli ve uyanık insanın etkinliklerinde bu ruh imgesinin genelde yeri yoktur diye düşünülmüştür. Onun dünyası, sanki yalnızca uyku dünyasıdır. Diğer “ben” varlığından habersiz uyurken, ikizi ayaktadır. Başka bir deyişle uyuyan beden hareketsiz. yatarken, uyuyan rüyasında yaşar ve birçok ayrıksı ve hoş şeyler görür. Bütün bunları “kendisi” yapar; ama bu “kendisi” kendisinin ve başkalarının bildiği kendisi, değildir, çünkü o, beş duyunun ötesinde sessizce varlığını sürdürür.

Erken ve geç gelişim aşamalarında değişik ego durumları vardır. Farklı niteliklerde ruh temsilcilerinin olduğu çeşitli ego durumlarının varlığını biliyoruz. Regresyon (gerileme) denen psikanalitik kavram, bilinç egosu ve durumlarının plastikliğini ifade eder, ama psikotik olmayan regresyonlarda hep bilinçdışında kalan rüya egosu hakkında hiçbir şey söylemez.

Her kişilik temelde çoğuldur. Bilinçten kopuk komplekslerde kendilerini ayrı kişilikler olarak meydana getirme eğilimi belirgin, tamamiyle bilinçdışı düşlem dizgeleri mevcuttur. İnsan ruhunun doğal durumu olan çoğul kişilik anima, animus, gölge, çocuk, genç, hilebaz, yaşlı bilge, ana tanrıça vb. özerk ruhsal birimleri ima eder. Tüm bu özerk ruh kıymıkları arasında insanın içinde, rüyalarında aktif bir ikinci ben olarak yaşayan “rüya egosu” benim ilgi odağımı oluşturmaktadır.

Bilinç egosu ve rüya egosu iki usulü ya da iki zamanı idare eden ve dikey simbiyozları hem evrenden hem de kolektif bilinçdışından ayrımlaşmalarını oluşturan birbirini tamamlayıcı bir çifttir. Kozmolojik düzeyde rüya ve bilinç egolarının temsil ettikleri evrensel ikilik, klasik diyosküri söylencelerinin motiflerinde görülmektedir. Bu söylencelerde ikizlerden biri ölür, ama sonra diğeri tarafından diriltilir. Rüya ve bilinç egoları arasında var olan ikilik mitolojik ikizlerin ontolojik, kozmolojik ve psikolojik tamamlayanlarını en üstün şekilde anlatan yaradılıştan eşitsizliklerdir. Bilinç dünyasında ya da kolektif bilinçdışındaki yalnız bir rüya egosu tek başına, kusurlu ve mutsuzdur, ontolojik ve ahlaki bir sakatlığı kişileştirir. Rüya ve bilinç egolarının dikey simbiyozuyla Manikeizm’deki ikizler teması arasında bir benzetme yapılabilir. Mani’nin (ki bilinç egosunun karşılığıdır) semavi alemde hem koruyucusu hem de ikinci egosu olan bir öteki kısmı olduğu söylenir. Bu ikiz (ki rüya egosunun karşılığıdır) hem Mani’nin koruyucu ajanı hem de yardımcı egosudur. Manikeizm’de ikiz egoların dikey simbiyotik varoluşu birlik, dirlik ve beraberlikle tanımlanır. İki üslubu ve iki zamanı simbiyotik ikizler olarak idare eden iki egonun psikolojik tamamlayıcılıkları hem duygusal hem de bilişsel açılar içerir.

Rüya egosu, uyanıklık egosunun benzer simbiyotik ikizi olup rüya aleminde yaşar. Her ikisi arasında tam bir Participation Mystique vardır. Uyanıklık egosu bir rüyayı anımsadığında ikizinin yeraltındaki maceralarını sanki kendisi yaşamış gibi anlatır. Bu, insanın evrensel, başlangıçtan beri mevcut olan mitomani halidir. Eğer maceralar nahoş türdense uyanıklık egosu, üç kere tahtalara vurup “şeytan kulağına kurşun” ya da “hayırdır inşallah” diyerek anksiyetesini yatıştırmaya çalışır. Bazı kültürlerin insanları, böyle durumlarda kendilerini bütün kötü rüyaların tersinin çıkacağını iddia ederek avutur. Eğer rüyalar alemindeki maceralar uyanıklık egosunun hoşuna gitmişse tüm bunların safça bir umutla gerçekleşmesi istenir. Bu basit folklorik rüya yorumlamasında Sigmund Freud’un yazdığı gibi rüya arzu doyumundan değil, bilinç egosunun rüyayı değerlendirişi arzu doyumundan ibarettir.

Carl Gustav Jung bilincin kolektif bilinçdışından geliştiğini vurgulamıştır. Bilinç egosunun gelişimi sırasında iç ve dış dünyaların Participation Mystique’i erken çocuklukta Margaret Mahler’in tanımladığı ayrılma bireyleşme fazları sonucunda biter. Bilinç egosu kendisini her şeyden ayrıştırırken, rüya egosuyla simbiyozda kalır. Bir varsayım olarak en erken ruhsal gelişim fazlarında uyanıklık egosunun yalnızca dış dünyayla değil, aynı zamanda tüm rüya dünyasıyla Participation Mystique halinde olduğunu söyleyebiliriz. Bilinç egosunun büyüyüşü rüya egosunun dışındaki tüm diğer rüya elemanlarından ayrılmayı gerektirir ve bu durum rüya dünyasında kendisini rüya egosu olarak tanıması anlamına gelir. Melanie Klein’ın açıkladığı erken bebeklikte yaşanan paranoid-şizoid pozisyon, rüya ve bilinç egoları arasındaki özgün simbiyozun henüz kurulamamış olduğu zamandır. Metaforik bir söylemle bebeğin, yeraltında yaşayan ikizini bulana dek vaktinin büyük bölümünü uyuyarak ve rüyalarını görerek geçirmek zorunda kaldığını kabul edebiliriz. Bilinç egosu rüyalar alemindeki ikizini bulunca, bilinçdışı ruhun rüya egosu dışında kalan kısmı, rüya dünyasındaki cisimleşmiş şekilleriyle uyanıklık egosuyla aynı olmaktan çıkar. Bilinç egosunun ikizi, yani rüya egosu şimdi onu rüyalar aleminde tek başına temsil etmektedir. Rüya egosu aracılığıyla bilinç egosu, bilinçdışı ruhun geri kalan kısmıyla kendi arasına sınır koyar. Bilinç egosunun, rüya dünyasının rüya egosu dışında kalan kısmıyla önceden varolan Participation Mystique’i yitirişi, Melanie Klein’ın betimlediği, bebeklikte yaşadığımız -depresif pozisyona tekabül eder. Uyanıklık egosu büyüyüp olgunlaştıkça rüya dünyasının bir mundus imaginalis olduğunu öğrenir. Uyanıklık egosuna göre rüya egosu imgeler dünyasında yaşayan bir imge olur. Ne var ki rüya egosu hem kendisinin hem de dünyasının maddesel gerçekliğinden emindir. Rüya egosunun “Bu sadece bir rüya” diye düşündüğü düşlerde bile rüyalar aleminin derealizasyonu yoktur. Rüya egosu kendi dünyasına inanmazlık etmez ve rüya dünyasının maddi gerçekliğini gözlemlemeyi sürdürür. Rüya dünyasının bu tezat ikili algılanışı ruhsal ikizlerin, yani rüya ve bilinç egolarının arasındaki bilişsel kutuplaşmayı oluşturur.

Şimdi şu soru ortaya atılabilir: Rüya dünyasının uyanıklık egosu tarafından algılanışıyla, rüya egosunun bilinçli dünyayı algılayışı arasındaki ilişki mantiksal olarak simetrik midir? Mantıksal olarak asimetrik bir ilişki, tersi ile özdeş olmayan ilişkidir. “A, B’den sonra gelir”in tersi “B, A’dan sonra gelir”dir. Burada tersi, ilk önerilen ilişkiye eş değildir. Simetrik ilişki, tersinin kendisine özdeş olduğu ilişkidir. Örneğin, “A, B’nin yanındadır” önermeseinin tersi “B, A’nın yanındadır” şeklindedir. “A, B’ye dokunuyor” önermesinin tersi, “B, A’ya dokunuyor” şeklindedir. Temelde fiziksel dünyayı ele alan bilimsel mantık olan olağan mantıksal düşünce, genellikle asimetrik ilişkileri içine alan önermeler kullanır. Ne var ki bilinçdışı çoğu zaman her ilişkinin tersine asıl ilişkiyle özdeşmiş gibi muamele eder; asimetrik ilişkileri simetrik gibi görür. Dolayısıyla, bilinçdışı bir ruhsal kişilik olan rüya egosu, bilinç egosuyla olan ilişkisinde simetrik mantık kullanır. Başka bir deyişle, uyanıklık egosu rüya egosunun madde olarak algıladığı şeyi imge olarak algılıyorsa, rüya egosu da simetrik olarak uyanıklık egosunun madde olarak algıladığı şeyi imge olarak algılayacaktır. Uyanıklık egosunun bir rüya nesnesini sadece bir sembolden ibaret olarak algılayışı rüya egosunun bir dış nesneyi yalnızca bir simge olarak algılaması demek olacaktır. Uyanıklık egosunun, rüya dünyasının düzenekleri olarak gördüğü simgeleştirme, yer değiştirme ve sıkıştırma, rüya egosunun dış dünyayla ilişkisinde gördüğü mekanizmalar olacaktır. Arketipsel rüyalarda olduğu gibi rüya imgeleri mitsel bir haleye büründükçe, dış dünyadaki nesneler de rüya egosu için mitolojik bir haleye sahip olacaklardır. Rüya egosu bilinçdışında kaldıkça kişi dünyayı rüya egosunun gözüyle göremez. Rüya egosunun artık bilinçdışında olmadığı psikotik bir durumda ise dış dünya bilinçli olarak rüya egosu aracılığıyla yaşantılanabilir. Psikozdaki bir kişi birdenbire bir arkadaşını başka birkaç kişinin sıkıştırılmış hali olarak algılayabilir. Bir sevgili aniden sinsi bir cadı ya da bir saray casusu oluverir, sokakta gülümseyen yabancı, bir ruhani lider ya da özel bir ulak gibi algılanabilir, gözlerini dikmiş bakan bir kurbağa efsunlanmış bir prens gibi görülebilir. Rüya dünyası, uyanıklık egosu için bir iç dünyadır, simetrik olarak dış dünya da rüya egosu için. Böylece psikozda nesne ve özne arasındaki sınırlar erir ve dünya kişinin ruhuyla tek bir bütün olur. Yani kişi iç dünyasına girdiğinde o dünya olur. Unus Mundus psikoz sırasında dış dünyanın bilinçte uyanıklık egosu ve rüya egosu tarafından aynı anda yaşandığı mistik bir deneyimdir. Rüya egosunun rüyalar aleminden kaçışı ve bilince çıkışı nesnelerin neden arketipsel imgelere dönüştüğünü ve maddenin neden ruhsal bir imge olarak algılandığını açıklar. Bir bakıma psikoz bir şiirdir; çünkü burada doğa kişileştirilmiş bir dünya, canlı hiyerogliflerden oluşmuş bir kehanet dilidir. Bu mistik ve şiirsel deneyimin diğer yanı mutlak nihilizmdir; bu durumda dünya bir bütün (unus mundus) değil, bir hiçlikten ibarettir ve psikoz varolmayışın duygusal keşfidir.

İki mantık evreninin, rüya egosu ile uyanıklık egosunun iki uzlaşmaz görüşünün birbirinin içine karışıp birleşmesi, benliğin yenilgisiyle sonuçlanan dinamik değerler bileşkesinden arkaik simgesellik, paleolojik düşünce, kavramın algısallaştırılması, soyutun somutlaştırılması ve iradenin zayıflaması gibi psikotik görüngüleri ele alan yapısal değerler bileşkesine geçişi açıklar. Bilinçdışının aşırı gücü, rüya egosu onunla birlikte yaşamayı becerebilse, hissedilmeyebilir. Arkaik malzemenin bolluğu çocukça ve ataç bir zihniyetin içimizdeki varlığını hep sürdürdüğünü, aynı zamanda da rüya egosunun bilinç dünyasına gündüz yolculuğuna geçtiğini gösterir. Dünyasını apansız değiştiren her kişilikte olduğu gibi, rüya egosu da yeraltından yerüstüne kaçınca nasıl davranacağını bilemez hale gelir. Bu arada rüya egosuyle gizli ittifakının bozulması bilinç egosunu güçsüzleştirir ve onu kendi mekanında bir yabancı haline sokar. Böylece bilinç egosu bilinçdışının garip içeriklerinin etkisi altına girer ve hatta kendisini bilinçdışının grotesk elemanlarıyla özdeşleşmeye bırakır. Bu hal psikozdaki kişinin bir hayvan gibi davranmaya başlamasına, yani likantropiye varabilir. Düşlerinde sık sık vahşi köpekler gören bir analizan psikoza girince bir köpek gibi davranmaya başladı. Çevresindeki insanların duygu ve düşünceleri ona koku olarak geliyordu, olumlu duygu ve düşünceler gül esansı, olumsuz duygu ve düşünceler ise sülfürik asit kokusu taşıyordu. Bilinçdışındaki vahşi köpekle özdeşleşerek tıpkı bir köpek gibi duygu ve düşüncelerin kokusunu alma gücünü kazanmıştı. Varsanıları kendi bilinçdışı düşüncelerinin ses ve imgelere dönüşmesi değil, başkalarının bilinçöncesi düşüncelerinin ve duygularının koku duyumuna dönüşmesiydi. Rüya egosu rüya dünyasının vahşi köpeklerinden kaçabilmişti, ama bu kez bilinç egosu onlara yakalanmıştı. Bilinç egosunun köpeklerle özdeşleşmesi bu psikotik olgunun son derece kendine özgü bir görüngüsüydü, çünkü analizan bu deneyimden sonra bir daha rüyalarında köpek görmedi ve analizanın rüya egosu bir daha köpeklerden gelen bir tehdit algılamadı.

Bilinçdışındaki rüya egosuyla bilinçteki uyanıklık egosu arasındaki dikey simbiyoz, rüya egosunun çekilmez hale gelmiş rüya dünyasından bilince kaçmasıyla yatay kopuk bir varoluşa geçer. Psikozdaki yatay kopuk diyoskürik egoların birbirleriyle olan ilişkisiyle Zerdüşt ve Iroquois Kızılderililerinin söylencelerindeki ikizlerin aralarındaki ilişkiler birbirine çok benzemektedir. Bu söylencelerde ikizler köklü bir muhalefetle belirgin bir yatay varoluş sürdürür. Aynı biçimde rüya egosu ve bilinç egosu da psikotik durumda ruhun simetrik olarak birbirleriyle zıtlaşan ikizleridir.

Diyoskürik ego, ancak biri yeraltı dünyasının kahramanı, diğeri bilincin merkezi olan iki ego arasında dikey bir simbiyoz, Participation Mystique varsa aklen sağlam kalabilir. Bir düşte rüya egosunun ölüm tehlikesi geçirmesi çoğu zaman bu dengenin değişeceğine işaret eder. Rüya egosunun öldüğünü gösteren bir düşün sürmesi oldukça ender rastlanan bir olaydır. Bir analist, kronik şizofrenisi olan bir kadının rüyasında rüya egosunun öldüğünü, ancak rüyanın sürdüğünü anlatmıştı. Rüyada ölen kadın akrabaları tarafından uzun bir cenaze töreniyle gömülüyordu. Bir zaman sonra bu kadın gerçekten de asit içerek kendini öldürmüştü. Kişi, genellikle rüya egosunun feci şekilde öldüğü bir yadan uyanırken bir mini psikoz geçirir. Rüya, ya simbiyotik ikizinin ölümünü tasavvur edemeyen bilinç egosunun sansürüyle, ya da bilinçdışında ölmekte olan rüya egosunun kaçıp bilince sığınmasının uyuyanı uyandırmasıyla sona erer. Kutsal İkiz söylencelerindeki yeniı,en diriliş örneklerinde olduğu gibi bilinç egosunun ilk tepkisi rüya egosunu rüya dünyasında diriltmek ve uyandıktan sonra dikey simbiyozu korumaktır. Çünkü dikey simbiyozun bilinçte kopuk yatay bir varoluşa dönüşmesi örgensel panikle birlikte müthiş bir ölüm ve füzyon anksiyetesine yol açar. Eğer bilinç egosu yeteri kadar güçlüyse derhal ruh üzerinde denetim kurar ve bilinçdışındaki içeriği değiştirerek rüya egosunun rüya dünyasına geri dönüşüne yardımcı olur. Bu durumda, bir kâbustan uyandıktan sonra birkaç saniye ya da dakika süren bir psikoz söz konusudur. Eğer rüya egosu çok örselenmişse ve rüya dünyasına geri dönmeye korkuyorsa, aynı zamanda bilinç egosu kendisine ve rüya egosuna yeterli desteği sağlayamıyorsa, o zaman psikoz sürer gider.

Rüya egosunun yeraltı dünyasından kaçışı, rüya egosunun gündüz yolculuğudur. Bu yolculuk dış dünyayla füzyona ve Participation Mystique’e yol açar. Böyle bir durumda kişi geçmiş rüya imgelerinin karikatürlerini iradesinin dışında davranışlarına aktarabilir. Ama bu safhada bile kişi uyuyabiliyor ve rüyasını anımsayabiliyorsa, rüya görme sırasında bütün rüya dünyasıyla Participation Mystique halinde olmayacaktır. Bir varsayım olarak, ruhsal gelişimin çok erken evrelerinde bebeğin bilinç egosunun tıpkı dış dünyayla olduğu gibi bütün rüya dünyasıyla da Participation Mystique içinde olduğundan ve bebeğin bilinç egosunun zamanının çoğunu uykuda yeraltındaki simbiyotik ikizini bulmaya çalışarak geçirdiğinden söz etmiştim. Bir erişkinin tüm rüya dünyasıyla Participation Mystique kurması ancak bilinç egosunun uyku sırasında rüya dünyasına bizzat girmesiyle mümkün olur. Bu tür bir rüya örneği vermek istiyorum:

“Mutfaktayım. Pencereden dışarı bakıyor ve bir bardak İngiliz çayı içiyorum. Rüyada mıyım, değil miyim bilemiyorum. Gerçek hayatta olduğuma karar veriyorum. Ama birden, kısa bir dinlenme için bir süre önce yatmış olduğumu anımsıyorum. O halde, her şeyin son derece gerçek görünmesine karşın rüyada olmalıyım. Sonra bu rüya dünyasına bizzat girmeye karar veriyorum. Müthiş meraktayım. Bilincim rüyaya girerse ne olacak acaba, kestiremiyorum. Bilincim rüyaya girmeye başlıyor. Rüyada hiçbir görüntü değişmiyor, ama artık rüyada kimim bilemiyorum. Bir ruh her şeyi sarmalıyor ve bu ruh benim. Kendimi çok kötü hissediyorum. Uyanmak istiyorum ama uyanamıyorum. Uyanmak için kendimi zorluyorum, ancak başaramıyorum. Bu rüya böyle sürüp giderse öleceğimi hissediyorum. Sonunda uyanabildim ve uyandığım için kendimi çok rahat hissettim.”

Bu çok az rastlanan bir rüyadır. Bu tür bir rüyayla ancak bir kez karşılaştım. Rüyalarda bilincin simgelerini görürüz; ancak bilincin kendisiyle karşılaşmaya alışkın değiliz. Rüya egosunun kendi ikizi ve ikizleriyle beraber olduğu rüyalarda bile, bu ikizler kişiliğin ve ruhsal sürecin simgesel temsilcileridir. Rüya egosu da dahil olmak üzere bunların hiçbirisi bilincin kendisi değildir. Bu az rastlanan rüyada, rüya egosu bilinç egosunu rüya dünyasına çağırarak olacakları görmek ister. Rüya bilinç için bir simge yaratacağı yerde, bilinç egosu rüya egosunun da hazır bulunduğu bir mutfak ortamında rüya dünyasına bizzat girer. Bilinç egosu göze görünmemektedir, çünkü o bir ruhtur (Belki başka bir ruhsal katmanda görülebilirdi).

Yukarıdaki rüyada parçalanma ya da apokaliptik imgeler söz konusu değildir. Rüyada hiçbir şey değişmemektedir, ancak öznel duygu apokalipsten de berbattır. Rüya egosu da dahil olmak üzere bütün rüya imgeleriyle bir Participation Mystique söz konusudur. Rüya egosu, rüyadaki bütün diğer imgeler gibi dingindir, rüya dünyasında onun varlığını tehdit eden bir şey yoktur. Bilinç egosu içinse rüya dünyasına girme, kendisi için bir çeşit eriyip gitme, yok olmadır. Bilinç egosu ait olduğu yere geri dönmek ister, ancak, rüya egosunun rüya dünyasından kaçtığı rüyaların aksine, uyanmakta güçlük çeker. Çünkü bilinç egosu rüyalar alemindedir ve rüya dünyasının eşiğinde kalarak kendini yalnızca bilinçdışındaki rüya egosuyla özdeşleştireceğine, bütün bilinçdışı ruh ile kaynaşmış durumdadır.

Kutsal ikizler hemen her yerde insanoğlunun ataları kabul edilir. İlk insanlar olarak bir başka özellikleri de herkesten önce ölmeleri ve böylece ölüler dünyasının ilk sakinleri olmalarıdır. Ölüler dünyasının en kıdemli sakinleri olarak Kutsal ikizler aynı zamanda o dünyanın yöneticileridir de. Farklı mitolojilerde ikiz söylenceleri gündüz-gece bölünmesini temsil eder. İkizler tahakküm ve edilgenlik, saldırganlık ve sabır gibi çifte özellik örneklerini sergiler. Hint-Avrupa Kutsal İkiz söylencelerinde ikizlerden biri savaş, at ve kuvvetle, diğeri de evcimen işlerle bağdaştırılmıştır.

Kutsal İkizlerin bütün nitelikleri rüya egosu ve uyanıklık egosu için de geçerlidir. Örneğin uyanıklık egosu Zürih’te domestik bir sekreterken, rüya egosu eski bir kovboy kentinde bir silahşordur (Bir analizan ve rüyalarından). İkizlerin insanoğlunun atası olduğunu anlatan söylenceyi psikolojik terimlere tercüme edecek olursak insan ruhunun ikizleri olan uyanıklık egosu ve rüya egosunun kişisel ve bireysel düzlemde insanın kimliğinin atası olduğunu iddia edebiliriz.

(Bu yazı, Dr. Murat Kemaoğlu’nun Psikoterapide Yarım Asır kitabından alınmıştır. Kitabı güvenli online olarak satın almak için şu linke gidebilirsiniz.

Psikoterapide Yarım Asır

Ya da şu linkten :

https://www.nadirkitap.com/psikoterapide-yarim-asir-dr-murat-kemaloglu-kitap25001597.html

Perde kapandı. Oyun bitmişti seyirciler öfke, kızgınlık, çaresizlik, suçluluk biraz da sevinç gibi karmaşık duygular ile oyuncuları uzun süre ayakta alkışladılar kadere bir çelme atılmış mutlu sonla bitmişti. Seyirciler birbiriyle oyunu kritik ederek salondan ayrılmaya başladığında perde bir daha açılmadı. Sahne arkasında oyuncular oyundaki rollerinden birer birer gerçek rollerine dönerlerken keşke her şey bir tiyatro olsaydı diye düşündüler

DÖNDÜ:  5 kızın en küçüğü . Anne son olarak bir erkek çocuk olur diye hamile kalmıştı. Dokuz ay eşi ve kayınvalidesi tarafından el üstünde tutulmuş bir dediği iki edilmemişti. Döndü’nün annesi hamile kaldığı zamanlarda insan yerine konulmuştu. Bu saltanat bebek doğana kadar devam ederdi. Aile o kadar emindi ki erkek çocuk geleceğine bebek doğduğunda son anda döndüğü için bebeğin adını DÖNDÜ koymuşlardı.

ARSLAN.  Kültürlü bir ailenin tek çocuğu idi. En iyi bir çocuk yetiştirebiliriz diye 2. Çocuğu hiç düşünmemişlerdi . Çocuklarının cinsiyeti çok önemli olmasa da Arslan doğduğunda erkek çocukları olduğu için içlerinde bir sevinç dalgası kabarmasına da engel olmadılar.

PERİ: Tiyatronun en genç, en güzel, en karmaşık kızıydı ailesi çok zengindi. Peri ve çocukları ömür boyu çok rahat yaşayabilirlerdi. Dede 9 kuşağa yetecek kadar birikim yapmış baba da bu birikimi doğru değerlendirerek bir o kadar arttırmıştı.

DURSUN:  6 çocuğun en büyüğü olan Dursun’un ailesi tek çocukları olmasını istedikleri için ilk çocuğunun adını Dursun koymuşlar ancak 5 tane daha çocukları olmuştu.

UMUT:  Boncuk boncuk gözleri, sedef hastalığından benek benek cildi ile yönetmenin çocuğu Umut daha 9 yaşında Tiyatronun maskotu, çırağı. Herkes Umut’u sever koru kollardı.

Tiyatro dışındaki hayatları ve rolleri bazen birbirine karışır bazen kim olduklarını nerede olduklarını unuturlardı. Hepsi alkışlanmayı çok severlerdi.

Yeni oyun için roller dağıtılırken bu kez sanki herkes daha heyecanlı idi. Hem bu oyunda Umut da oynacaktı . İlk kez sahnenin tozunu attıracak alkışlanacaktı. Tiyatro eğitimi için daha yaşı küçüktü ama yürümeye başladığından bu güne sahne önünde ve arkasında tozları kaldıran Umut değil miydi.?

Tiyatro ciddi ekonomik kriz içinde idi .Bu sene hiç oyun sergileyememiş, oyuncular kendilerine başka işler bulmak zorunda kalmışlardı.Tiyatro binası Pelin’in babasının olduğu için bu sene kira ödemiyecek  olmaları büyük şanstı. Bu nedenle Yönetmen Arif Peri’ye karşı borçlu hissederdi.  İyi bir oyuncu olduğunu da düşünerek bu oyunda başrolü Pelin’e vermeyi  düşünmüş onun rahatça altından kalkabileceği bir eser bulmaya çalışmıştı. Ekip arkadaşlarının da onayı alınca provalar başladı.

2ay süren provalar da tiyatroyu oyuncu olarak ne çok özlediklerini düşünüp seyirci ile buluşacakları güne heyecanla hazırlanıyorlardı. Umut’un performansı herkesi mutlu ediyordu. Vuslat bu gece idi.

SAHNEDE PERİ, DURSUN, DÖNDÜ, ARSLAN VE UMUT

Mutlu bir aile tablosu ve arkadaşlar ile yenilen yemek pandemi sonrası ilk karşılaşma

(Peri, Dursun, Döndü, Arslan yemek masasında yemeklerin birazı tüketilmiş.  2. kadehler kalkma üzere. Umut yemeğini bitirmiş halının üzerinde oyuncakları ile oynuyor.)

PERİ: Ne iyi oldu bu akşam buluşmamız özlemişim. Çok uzun zaman oldu. Pandemi, Corona insanının kendisiyle bile görüşmesini güçleştirdi sanki kendimden bile şüphe eder oldum diye kadehini kaldırdı.

DURSUN: Haklısın hayatım sofra ve yemekler harika eline sağlık. İyi düşündün (kadehini kaldırır arkadaşlarına dönerek ) iyi ki geldiniz.

DÖNDÜ: Teşekkür ederim aslında birbirimize çok yakın olmamıza rağmen Peri’nin de söylediği gibi kendimizle bile görüşemedik. İyi ki geldim. Bende özlemişim sizleri, dostlarla sohbeti. Kadehini kaldırırken (Arslan’a  baktı hoşlanıyor muydu acaba? Yoksa 1 yıldır görmediği için mi şu anda onu yakın hissediyordu. Arslan’da bu akşam sanki biraz dalgın ağzında bir şeyler geveliyor gibi ister misin ilan-ı aşk etsin ) diye düşündü.

ARSLAN: Bende teşekkür ederim. Ancak Döndü ve Peri’ye katılmadığımı da belirtmek isterim. Pandemi döneminde, bu bir senede en çok kendimle görüştüm ben. Kendimi çok ihmal ettiğimi, kendimle tanışmadığımı, neleri sevip sevmediğimi, ölçtüm, biçtim ve hiç tanımadığım Arlan ile tanıştım. Aslında bu Arslan’ı herkesle tanıştırmak istiyorum. Sizlerin yeni Arslanı sevip, kabul edip etmeyeceğinize yönelik tereddütlerim ve korkularım nedeniyle henüz tam da karar veremedim. Hadi şerefe, dostluğa, sevgiye diyerek kadehini kaldırdı. Bardağın yarısına kadar dikti kafasına.  Peri, Döndü ve Dursun kadehlerinden birer yudum alırken gözleri  Arslan’da  bir dikişte bardağı yarılamış olmasına şaşırmış  Arslan’ın  anlatacağını  merakla bekliyorlardı.

UMUT halının üzerinde kendi kendine oyuncakları ile oynuyor büyüklerin ne konuştuğu ile ilgilenmiyordu. Uzay araçları, arabalar, taksi kamyon ve sürücüleri ile yarışlar yapıyor bebekleri birbirleri ile konuşturuyordu  onlar da koyu bir sohbete dalmışlardı. Umut’un taksi şöförü bebeği, yolcu bebek ile kavga ediyor ve Umudun sesi yükseliyordu. Masadakiler ne oluyor dercesine aynı anda Umut’ a döndüler. Umut  büyüklerden habersiz kavgasını sürdürüyordu.

TŞB: Sen ne dedin? Ne biçim konuşuyorsun benimle? Seni hiç böyle bilmezdim, aylardır senden bir açıklama bekliyorum.

YB: Niye kızıyorsun? Ne dedim ki ben? Sadece sana duygularımı anlatıyorum ve biraz zaman istiyorum.

TŞB. Sus daha konuşuyorsun! sen beni ne sanıyorsun?

YB: Sen benim en sevdiğim arkadaşımsın. Seni seviyorum.

TŞB:  Sanki uçar gibi yolcu bebeğin üzerine atladı .Umut TŞB yi ısırıyor,elini kolunu koparmaya çalışıyor,koparamayınca Yolcu bebek ile vuruyor, vuruyor ,vuruyordu kıpkırmızı olmuştu. Öfkeden bağırdığını ailesinin de onu izlediğinin farkında değildi.

Arslan şaşırdı. Ne diyeceğini bilemedi. Yerinden kalktı Umut’un yanına geldi. Umuda sarıldı’’ her şey yolunda’’ dedi.  Umut’un elinde onun aldığı oyuncak bebek vardı onu taksiye yolcu yapmıştı. Yemek masasına Umudun bebeği ile döndü. Bardağına rakı koydu bir yudum rakıdan bir yudum sudan aldı. Sandalyesine sırtını rahatça dayadı. Bebeği masaya oturttu onunda önüne bir rakı bardağı koydu. Bu bebeği Umuda ben almıştım oda bebeğin adını Arslan koymuştu. Bu sabah beni arkadaşımla tartışırken görmüş sanırım bu durumdan etkilendiği için bebekler tartışıyordu.

Taksi şoförü de Emin. Emin onun bir yıldır hayat arkadaşı idi ve o gün tiyatronun önünde tartışmışlardı. Emin Arslan’dan ayrılmak istediğini söylemişti. Tiyatroya gelirken Arslan sevgisini anlatmaya çalışmış ama ikna edememişti. Arabadan inince her zaman olduğu gibi Emin’i öperse barışırlar diye düşünmüş ama Emin çok sert vurmuştu. Hatta dudağı kanamış kulise girmeden hemen önce elini yüzünü yıkayıp arkadaşlarına bir şey belli etmemeye çalışmıştı. Umut’un gördüğünden haberi yoktu.

Bu pandemi döneminde hayatı ne kadar değişmişti ve bunu kimseyle paylaşamamıştı. Emin’le de bu nedenle tartıyorlardı sık sık. Emin Arslanın yeni kimliğini kabul edemediğini ve arkadaşlarından gizlediğini biliyor ve hazmedemiyordu. ‘’ya olduğun gibi görün, yada göründüğün gibi ol’’ ‘’kendine, arkadaşlarına itiraf edemediğin sürece bana görünme ‘’ demişti.  Bu akşam yemeği fırsattı Arslan arkadaşlarına anlatacaktı ama Umut hızlı bir giriş yapmıştı. Şimdi nasıl toparlıyacaktı. En iyisi  Umut’un kaldığı yerden devam etmekti. Arkadaşları merakla bekliyorlardı.  Arslan kimse ile tartışamaz.Bir karıncayı bile incitmeyen Arslan  Umudu da etkileyen bu kadar önemli ne anlatacaktı .

Arkadaşlarının yüzüne tek tek baktı ve

ARSLAN:  Evet  ben erkeklerden hoşlanıyorum.( odaya bomba düşmüş etkisi  yaptı). Döndü kızardı ‘’ne bekliyordum ne oldu ‘’diye düşündü. Peri ve Dursun ne var bunda derken (Umudun olaya ne kadar katıldığını merak ettiler ve bakıştılar.) Emin’i görene kadar bende farkında değildim diye devam etti Arslan. Bu güne kadar hiç kız arkadaşım olmadı hiçbir kızın elini tutmadım çok da dert etmiyordum. Günlük hayat koşuşturması, hengamesi içinde özel bir ilişkiye zamanım yok, doğru kişi gelince kendiliğinden aşk beni bulur. Bende aşk denizinde boğulurum diyordum. Pandemi de eve kapanınca kendimi sorgulamaya başladığım dönemde Emin ile tanıştım. Memleketten yeni gelmiş kalacak yeri yoktu. Ailem bana uğramasını söylemiş. Ürkek, utangaç ama bir o kadar kararlı biri idi. Gördüğüm anda kalbim farklı atmaya başladı.Ben bile şaşırdım. Karşımdaki bir erkekti.  Memleket özlemidir dedim geçiştirdim. Sevinçle içeri davet ettim. Onunla iken istemsiz gülüyor kalbimin atış hızını normale indiremiyordum. Emin bana önce neden geldiğini anlattı.

(EMİN: Ben kadınlardan hoşlanamadım. Sevemedim.Hep bir kardeş, bacı gibi baktım hiçbir kadın kalbimi çalmadı. Kasabada bir çocuk vardı onu görünce kalbim deli gibi atmaya başladı. Korktum ve hemen kasabayı terk etmeye karar verdim. Annen teyzemin komşusu imiş. Teyzem benim kasabadan ayrılacağımı söyleyince senin ailen adresini vermiş teyzeme. Bir süre idare ederler demiş. Birkaç paket de götürür annesinin yemeklerini özlemiştir oğlum .Giderken uğrasın alsın demişler.) dedi

ARSLAN: Eminin anlattıkları karşısında şoka girmiştim. Aynı şeyleri hissediyor ama nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Bir süre sonra takside şoförlük yapmaya başladı. Ekonomik olarak bana yük olmuyor hatta sen sanatçı adamsın her işte çalışamazsın ben çalışırım tiyatrolar başladığında beni bedavaya tiyatroya götürürsün diyordu.Ben evde iken o gelecek diye yemek yapıyor geliş saatinde masayı kuruyor rakı kadehlerini de ihmal etmiyordum. Bir gece iyice içtim cesaretimi topladım ve ona duygularımı açtım.

(EMİN: Biliyordum ama senin söylemeni bekledim. Beklemek benim içinde zor oldu. Bende senden hoşlanıyorum .Bunu sana ilk ben söyleyemezdim senin kendini fark etmen, kabul etmen benim için önemli idi )

ARSLAN : O gece uzun uzun konuştuk.Emin’in o kadar kültürlü kendini yetiştirdiğini de ilk o gece fark ettim. Annem acaba beni biliyormuydu da Emin’i özellikle mi bize gönderdi diye de merak ediyorum. Bir ay aynı evde kaldığımız halde Emin’İ tanımadığımı düşündüm. Ancak  25 yıldır kendimi de tanımadığımı da itiraf etmem zor oldu. .Kendimle ve aşk ile yeni tanışıyordum. Emin benim hayat arkadaşım olmuştu. Her şey çok güzeldi.  Emin gizlenmek istemiyor sizlerle de tanışmak istiyordu çünkü her gece sizleri anlatıyordum. Bu günde tartışmamızın nedeni buydu. Umuda teşekkür ederim. Eğer o şekilde konuya girmese belki asla anlatamazdım bu gece.

Masada herkes şaşkındı. Biraz hayal kırıklığı, biraz tedirginlik yerini sevgiye bıraktı nede olsa yıllarca aynı sahnede çok şeyler paylaşmışlardı. Döndü muzipçe gülümsüyordu. Biraz rakıdan, biraz önce Arslan için düşündükleri nedeniyle. O zaman bu gece itiraf gecesi olsun diye atıldı. Herkes bir şey itiraf etsin şimdi sıra bende dedi. Yaşasın rakı kardeşliği diye küçük bir kahkaha attı kimseden bir onay beklemeden direk konuya girdi.

DÖNDÜ: Biliyorsunuz ben tekne kazıntısıyım. Hem de ne kazıntı. Acı bir gülümseme düştü yüzüne ama hemen kovdu acı veren düşüncelerini. Ailem tanrı Zeus beklerken.  Erkek olsaymışım beni gerçekten evin tanrısı yaparlardı ’’içini kanatan küçük bir kahkaha daha attı’’ Ben Hera olmayı seçtim. (Hera oldukça ilginç bir tanrıçadır. Bunun sebebi ise kesinlikle korkutucu denebilecek kadar güçlü karakteridir.) Tam bir hayal kırıklığı idi dünyaya gelişim. Annem beş çocuktan sonra bir daha cesaret edemedi. Babam ,babaannem kendini kandırılmış hissetmiş. Dokuz ay kraliçe gibi davrandıkları annem köle İsaura olmuştu. Ağzıyla kuş tutsa nafile. Babam boşanmadığı için şükrederek yıllarca köleliğe devam etti annem. Kimin suçu idi erkek bebek gelmemesi? Benimdi tabi ki son dakika dönmüştüm. Erkek yerine kız olduğum için en büyük ihaneti kötülüğü anneme ben yapmıştım. Dönek birisiydim asla güvenilmez ucube bir bebek. Annem bana bakmadı sütünü bile vermedi. On beş yaşındaki ablam Melek bana annelik etti. Beni erkek çocuk gibi giydirirse, erkek çocuk gibi büyütürse, küfür etmeyi, dövüşmeyi öğretir erkeklerle oynamama izin verirse belki tekrar erkek olurdum. Zaten önceden erkekmişim ve dönmüşüm ya belki yine dönerdim. Melek ablam çok uğraştı benim erkek gibi olmam için ancak bu kadar oldum. Elimde sigara, rakı kadehi dilimde küfür erkeklerin yere düşürdükleri kelimelerin toplamı oldum. İtiraf ediyorum ben ne erkek ne kadın oldum. Biraz biraz ikisinden de var. Hem erkeklerin hem kadınların  tadına bakmayı  seviyorum. Oh be söyledim işte diye sandalyesine yaslandı.

Dursun ve Peri şoktan şoka giriyorlardı. Yıllardır birlikte oldukları tanıdığını sandıkları arkadaşlarını bu gece tanıyorlardı. Ne diyeceklerini nasıl davranacaklarını bilmiyorlardı. Olsun bu arkadaşlarını da sevmişlerdi. Arkadaşları bu kutsal gecede onlardan da iyi bir itiraf bekliyorlardı. Var mıydı?  Birbirlerine baktılar onlarda anlatabilir miydi?  Yıllarca sakladıkları sırrı arkadaşları ile paylaşabilirler miydi? Üç kişilik bir sırdı güvenebilirler miydi?  Peri hadi bizde anlatalım der gibi göz kırptı .

DURSUN:  bizim de bir itirafımız var. ( derken Peri Umut’a baktı.)

PERİ: Ben Umut’u yatırayım.

(Oğlunu sevgiyle kucağına aldı. Öptü kokladı. Umut annesinin şefkatli kollarında hemen gözlerini kapadı. Peri oğlunu odasına götürüp yatırdı. Oyuncakları topladı. Masaya otururken masadaki oyuncağı okşadı)

PERİ:  Bu gecenin kahramanı (diyerek  rakısını tazeledi. )

Dursun’a sevgiyle bakıp hadi başla dercesine başıyla onayladı.)

DURSUN:  Peri ile üniversitede tanıştık ilk görüşte aşık oldum. Gerçekten adı gibi Peridir benim karım. (Masanın üzerinde  elini sıkıca tuttu minnet ve sevgiyle baktı.) Herkese iyilik yapar, dertlinin, evsizin, parasızın, kimin sorunu var ise elinden geldiği kadar çözer. Bu güne kadar çözemediği bir şey yok. Benim sorunumda Peri’ye olan aşkımdı. Bana imkansız geliyordu . Onun ailesi ve benim ailem arasında uçurumlar vardı. Ateş böceği gibi onun etrafında uçuyor peri kanatlarına zarar vermemek için de yaklaşamıyordum. Peri’den başka herkes biliyordu ona nasıl aşık olduğumu. Aslında Peri’de biliyormuş ve içten içe beni beğeniyormuş ama benim de ne kadar sağlam pabuç olduğumu görmek istemiş.  Az koşmadım peşinden. Son sınıfta son şansımdı. Bir gün Peri ‘’hadi  ama beni mezuniyet partisine götürmeyecek misin’’ dedi. Perinin eli bana da değmişti. ‘’Çok bekledim çok şey kaçırdık artık birlikte yola devam edelim mi’’ diye bana sordu. Elini bana uzattı bir daha hiç bırakmadık ellerimizi. Peri’nin babası başta karşı çıktı. Zamanla beni tanıdıkça sevgimi gördükçe o da onay verdi evlendik. Yıllarca çocuğumuz olmadı çok denedik. Doktor doktor dolaştık bir türlü çocuğumuz olmuyordu. Ben çocuk sahibi olamıyordum. Ayrılmayı teklif ettim Peri çok iyi bir anne olabilirdi. Peri şiddetle karşı çıktı. Kayınpeder benim çocuk sahibi olamayacağımı öğrenince baskı yapmaya başladı torun istiyordu. Haklıydı da. O kadar malı mülkü kime bırakacaktı. Dizlerinde torun zıplatmak, şımartmak istiyordu. Peri benden ayrılıp çocuk sahibi olabilirdi oda torununa kavuşurdu. Peri çok karşı çıktı. Artık onun da direnci kırılmaya başlamıştı. Peri bir ailesine, bir de bana kıyamazdı. Şimdi Umut hepimizin pabucunu dama attırdı.

Döndü ve Arslan şaşkın ve soran gözlerle dinlemeye devam ediyorlardı. Kadehler dolduruldu. Dursun derin bir nefes aldı.

Peri bir akşam ‘’ayrılalım ben çocuk sahibi olunca yeniden evleniriz’’ dedi. Önce bana da mantıklı geldi. Perinin anne olmasını engelleme hakkım yoktu. Ya Peri’yi sonsuza kadar kaybedersem. Peri benimle evliyken hamile kalabilirdi. Tüp bebek. Sperm bankası gibi seçenekler vardı. Bu kez doktorlara bunun için gittik ama doktorlar bu kez Perinin gebeliği kaldıramıyacağını söylediler. Taşıyıcı anne buluruz dedik. Ancak Türkiye’de Pelinin ailesinin mal varlığı düşünülünce çok tehlikeli geldi. Uzun uzun düşündük. Dünyanın hava kirliği,küresel ısınma, kıtlık gibi bir sürü tehdit altında olduğunu ve çocuğumuzun bu tehlikelerle  savaşması gerekeceğini de hesap edince biz dünyaya yeni bir çocuk getirmektense dünyaya gelmiş bir veya daha çok çocuğa dokunalım istedik. Bu düşünce bizi biraz rahatlattı. Kayınpeder engel çıkarmaz ise doğru bir karar vermiştik. O sıralar Peri babası kabul etmese bile çocuk sahibi olmakta ısrarcı idi. Kayın peder düşüncemizi onayladı hatta çok da mutlu oldu tek şartı vardı bebek olacaktı. Onu biz büyütecektik.

Bu kararımızı benim aileme de söylemek için annemlere gitmeye karar verdik bir hafta sonu. Benim ailemin  karşı çıkmayacağından emindik. Eve girdiğimizde bir bebek emekleyerek Peri ye doğru adeta koşuyordu. Perinin eteklerine yapıştı kollarını açtı beni kucağına al der gibi. Hiç beklemediğimiz bir manzara idi kardeşlerimin de bebeği olmamıştı yakın zamanda. Komşusu anneme 1 kaç saatliğine emanet bıraktı diye düşündük. Annem elinde biberon ile odaya geldiğinde bebek Peri’nin kucağında uyuyordu. Annem şaşkın ve sevinçle ‘’şükür uyumuş’’ dedi. Günlerdir ne mama yiyor ne uyuyormuş. Ağlamıyormuş da mahsun mahsun bekliyormuş. Annem demek Peri’mi bekliyormuş yavrucak deyip ağlamaya başladı. Bebeğin annesi doğum da ölmüş. Baba da ben çocuk bakamam diye bırakıp gitmiş. Bebeğin ne adı, ne nüfusu çıkartılmış. Annem sabiyi çocuk esirgeme kurumuna da bırakamadım biraz büyüsün öyle veririm diye düşünmüş .Çok da alıştım. Ben bakarım ama çok da yaşlandım ölürsem yine sokakta kalacak yavrucak diye ayrıca üzülüyordu annem.Peri ağlayarak annemin ellerini öptü . Bana bir Dursun’u bir de Umut’u verdin dedi. Annem şaşkın’’ Umut kim? ‘’kızım ne diyorsun derken ben de olayı anlamaya başladım. Umut Perinin kucağında, o bizim bebeğimizdi. Sonra anneme niçin geldiğimizi anlattık. Biz bebeğin hayatına dokunmayı isterken Umut bizim hayatımıza doğmuştu bir güneş gibi.

Tam bu sırada umut gözlerini oğuştura oğuştura geldi. Ne kadardır orada idi ne duydu kimse  farkında değildi. Umut arkasında sakladığı bir yaprağı çıkardı. Önce annesine verdi yaprağı tutmasını istedi.Peri şaşkın ve beceriksizce tuttu yaprağı. Umut annesinden yaprağı narince alıp bu sefer babasından tutmasını istedi. Dursun da aynı şaşkın ve beceriksizlikle aldı yaprağı bir süre tuttu elinde.  Umut babasından aldığı yaprağı ortadan ikiye böldü. Bu kez yarısını annesine diğer yarısını babasına verdi yeniden tutmalarını istedi. Kendiside tam ortalarına girip boş olan ellerinden tuttu. Her ikisine sevgiyle baktı. Masadakiler ayılmış Umuda bakıyorlardı ne yapacağını anlamaya çalışıyorlardı. Dursunun anlattıklarını duymuş muydu. Umudun yüzünden bunu anlamak mümkün değildi. Umut Ortadan ikiye böldüğü yaprakları Peri ve Dursunun elinden alıp iki minicik elinde yan yana tuttu.

İki yarım yaprak ayrı iken çok anlamlı değil idi ama birleşince muhteşem oldu.

İŞTE  AŞK BU!  DİYE HAYKIRDI. İKİ YAPRAĞIN BİR OLMASI.

Tüm oyuncular el ele seyircilere selam verdiler. Seyirciler oyunu beğenmişti en çok da Umut beğenilmişti. En çok Umudu alkışladır. Son kez perde açıldığında Umudu  sahnede yalnız bırakmışlardı..

PERDE KAPANDI VE BİR DAHA AÇILMADI

Yönetmen hışımla sahne arkasına geldi yüzü kıpkırmızı, gözlerinden alev fışkırıyordu öfkeden kesik kesik konuşuyordu.

YÖNETMEN. Ne yaptığınızı sanıyorsunuz 2 aydır prova yaptığımız  oyun mu bu? Sahneyi kendi oyun alanınıza çevirdiniz. Neymiş.., itiraf gecesi. Durdunuz durdunuz bu gecemi birbirinize itiraf edeceğiniz tuttu. Hem de onlarca insanın önünde. Seyirciler ne izlemeye geldi izledikleri ne oldu. Allahtan oyun sandılar gerçek diye düşünmediler. Biraz sakinleşir gibi olunca yarın tekzip yayınlar doğaçlama yaptığımızı planlandığı gibi bir gece olduğunu yazarız seyirciler memnun ayrıldı. Umut sende sonu iyi bağladın aferim oğlum diye başını okşadı.

-Allah aşkına  kimin aklına geldi bu gece böyle bir oyun oynamak .

-Yazarı kim telif ödemek zorunda kalmayalım .

-Bir an gerçek sandım yüreğime iniyordu benim ekibimde bir gey, bir kadının da erkeğinde tadına bakan tuhaf bir insan ,zengin ama çocuk kaçırmış bir çift. Kim yazmış yazarı tebrik edeceğim. Bir sonraki oyuna davet edelim.

ARSLAN :Oynamadık benim söylediklerim gerçekti

DÖNDÜ:  O tuhaf insan da ben oluyorum

UMUT: Bende bende diye atıldı .Arslan amcaya o taksi şoförü gerçekten vurdu..( o sırada Emin gelir)

İşte bu amca vurdu …

Emin  Arslanın yanına gelip yanağına bir öpücük kondurdu.

YÖNETMEN (öfkeden bağırıyordu artık seyircide gittiğine göre hadlerini bildirmeliydi burası onun sahnesiydi. ) Hemen burayı terk ediyorsunuz. Umut sende doğru eve derslerine çalış. Artık tiyatro sana yasak.

UMUT: Ama okullar kapalı ( Diyecek oldu)

Babası öfke kızgınlık ile eliyle kapıyı gösteriyordu. UMUT ÇARESİZCE ÇIKTI.