Geçenlerde bir çocuğa sordum,
‘Nasıl bu kadar içten kahkahalar atıyorsun?
Onları nerede saklıyorsun?’ diye.
Bir kahkahayla cevap verdi,
Elleriyle gövdesini tutarken
‘İşte burada’ diye fısıldadı kulağıma,
Kıkır kıkır gülmeye başladı.
Sonra diğer çocukları işaret etti,
‘Dikkatli bak’ dedi, yüzümü tutarak
Karşıdaki çocuk kahkahalar attıkça rengarenk balonlar yükseliyordu tepesinden,
Diğerinin başını bir gökkuşağı sarıyordu, her kahkahayla dalgalanan,
Bir başkasının ağzından çiçekler fışkırıyordu her renkten,
Güneşle aydınlanan, fırçasını palete daldırıp boyayan,
Kuyrukluyıldızları kaydıran, kumdan kaleler yapan…
Samimi duygulardı içtenliğin özü,
Henüz üzüntülerle, kaygılarla, korkularla, hırslarla bozulmamış niyetlerdi,
İçten kahkahaların kaynağı.
Ferhan TEKİNMİRZA / 12.09.2021